ජය ලද දිනක මා හැර දුර ඇදෙනවදෝ.... ( ශනිදා රෑ දහයට XV )

 .

දැරු පැහැ නීල දඟකම් පෑ පුංචි      නෙතූ

හුරු පිය රුවම සිහිකරවයි දුකක     තතූ

සරු වූ ගැබට වැඩිදා සිට මගේ           පුතූ

හිරු ළං වුණේ වෙන සඳකට තරුද     සතූ

වෙනතක බැඳුණු දෙදෙනෙකු ලොව ළං කරමින්

දෙසිතක සතුට රන් මුදුවෙන් වෙන්        කරමින්

කතරක දැවී සිටියදි නෙත් තුටු               කරමින්

අඳුරක ආවෙ පුතු මගෙ ලොව එළි         කරමින්

පිය ගුණ නිතර ඔය හදටත්    දැනෙනවදෝ

තිය තිය අඩිය ඒ රූපෙම        හොයනවදෝ

කිය කිය වරුණ තනියම දුක්      විඳිනවදෝ

ජය ලද දිනක මා හැර දුර         ඇදෙනවදෝ

මට නුඹ රජෙකි තනි වුණු ලොව කිරුළ     නැතේ

පිට පිට නැගෙන බාධක පැරදුමයි              සෙතේ

රට වට එතෙන මිනිසත්කම ඇතුව              සිතේ

හෙට ලොව ජයෙන් නැගිටිනු මම ළඟයි      පුතේ...

--- දුමී ---