මාත් සමගම සිහි තබාගෙන හූල්ලයි පෙම් පුදසුන.....

 

පාය  පායා  හෙලන  සුසුමක  දුක්  කඳුළු  පිණි                    තවරන

පෝය  අහසෙහි  පෙනී  නොපෙනී  වප්  හඳත්  දුක්            උහුලන

යාය  එළිකල  සුවඳ  තවරපු  මලක්  නික්මී                          ගියදින

ඈය මගෙ ලොව නොමැති මොහොතෙදි හදවතේ ගිණි ඇවිලෙන

අතීතෙක සිහිවටන කුසුමන් එකින් එක පෙති  පුබුදන

එතී දැවටෙන ලතාවන් හද මඩල නිබඳව         කළඹන

පතී යුවතී වරම් ලැබුමට ප්‍රථම මෙලොවෙන්  නික්මුණ

සිතීමෙන් මේ දෙනෙත් රතුවී දුකින් කඳුළින්      නලියන

ආත්මෙක බැඳි සසර සෙවනැලි සෙනෙහෙ දෝතක්  සමඟින

ඈත් වෙන සඳ හිස් අහස් ගැබ දුක් අදෝනා                විමසන

දෑත් එකිනෙක පැටලි මිමිණුව අපේ සෙනෙහස        පෙරදින

මාත් සමගම සිහි තබාගෙන හූල්ලයි පෙම්                  පුදසුන.....